دلم می خواست وقتی هوا معرکه میشد،وقتی ابرهای سیاه می آمدند بالای سرمان تا حسابی ببارند و بغرند،پنجره مان رو به دشت های وسیع سرسبز شمالی باز میشد.نه به روی این همه ساختمان.
این آسمان دیدن دارد.
باید تا چشم کار می کند آسمان سیاه را ببینی و دشت های خیس خورده را.
درباره این سایت